Urine incontinentie

 Stress-incontinentie (inspanningsincontinentie) is ongewild urineverlies bij inspanning - zoals hoesten, tillen, vrijen, sporten, lachen. Eén op de vier vrouwen boven de 35 jaar heeft er last van. Bij stressincontinentie werken de kringspier en/of bekkenbodemspieren niet goed. De belangrijkste oorzaak hiervoor is bekkenbodemzwakte door aanleg, zwangerschap of hormonale veranderingen.
In eerste instantie is de behandeling van stressincontinentie meestal gericht op het verstevigen van de bekkenbodem met behulp van fysiotherapie. Als dat niet helpt wordt meestal een operatieve TVT ingreep aangeraden.
 Urge-incontinentie (aandrangincontinentie) is een vorm waarbij men aandrang voelt om te urineren, maar de urine komt ook meteen. We spreken ook wel van een overaktieve blaas. In feite trekt de blaas samen op het moment dat dit eigenlijk nog niet zou moeten. Er kunnen lichamelijke of psychische oorzaken ten grondslag liggen. Als het evenwicht is verstoord tussen de blaas en het afsluitmechanisme, dan kan de blaas onwillekeurig samenknijpen (onstabiele blaas). Een psychische factor kan zijn dat men helemaal gefixeerd is op het plassen en bij de geringste aandrang naar het toilet gaat.
 Druppelincontinentie wordt gekenmerkt door het ongewild druppelsgewijs verliezen van urine. De oorzaak kan zijn een vergroting van de prostaat, waarbij er een obstructie is van de urinebuis.
 Bij neurologische stoornissen is er sprake van een stoornis aan het zenuwstelsel, waardoor de controle over de blaasspieren totaal kan zijn verdwenen. Ook andere hersenafwijkingen (bijvoorbeeld een verstandelijke handicap of dementie) kunnen deze vorm van urine-incontinentie veroorzaken.
 Bedplassen is een veel voorkomend verschijnsel. Ongeveer één op de 10 kinderen tot negen jaar heeft ermee te maken. Er zijn speciale trainingsprogramma's, waarbij met name het probleem niet op een bestraffende manier wordt behandeld. Er kunnen vele factoren aan bedplassen ten grondslag liggen, zoals vast slapen, gezinsproblemen, lichamelijke problemen of psychotraumatische oorzaken. 

Type van incontinentie 
De meest voorkomende vormen van incontinentie zullen we hier beschrijven. Het is niet de bedoeling dat U aan de hand van dit overzicht zelf vaststelt welke vorm van incontinentie U hebt en wat U daar het beste aan kunt doen. Daarvoor is incontinentie veel te gecompliceerd en dit overzicht veel te algemeen. Bovendien komt het vaak voor dat verschillende vormen van incontinentie zich tegelijkertijd voordoen, in een soort mengvorm.

Inspannings incontinentie
Deze vorm van incontinentie wordt ook wel stress-incontinentie genoemd, maar heeft niets met psychische stress te maken. Met stress wordt bedoeld de drukverhoging in de buikholte welke ontstaat bij bewegen, sporten, hoesten, tillen e.d. Inspannings-incontinentie komt voornamlijk voor bij vrouwen en is te wijten aan het slechter functioneren of slapper worden van de blaashals of de bekkenbodemspieren, waarop de blaas als het ware rust. Door een verslapping van de bekkenbodemspieren zakt de plasbuis uit en kan niet voldoende weerstand meer bieden aan de druk vanuit de blaas.
Verslapping van de bekkenbodemspieren kan verschillende oorzaken hebben: bevallingen, veel zwaar tillen, hormonale veranderingen in de overgang en sommige gynaecologische operaties. Tevens kan chronisch hoesten, of een bemoeilijkte ontlasting de verzakking verergeren.
 
 Aandrangs incontinentie
Aandrangs incontinentie wordt ook wel 'urge' (engels voor behoefte, aandrang)-incontinentie genoemd. Bij deze vorm onstaat een plotselinge neiging om te plassen, die niet is te stoppen.
De blaasspier knijpt onverwacht samen en de patient plast zonder tevoren gewaarschuwd te zijn. Vaak is de tijd te kort om nog een toilet te kunnen bereiken, met alle gevolgen vandien.
De hoeveelheid urine die hier per keer wordt verloren kan soms groter zijn dan bij inspannings incontinentie, aangezien de blaas vaak in een keer helemaal leeg stroomt.
Aandrangs incontinentie kan 's nachts en in volkomen rust optreden.
Meestal is er geen echte oorzaak van de instabiele blaasspier aan te wijzen. Er kan een verband zijn met psychische spanningen.
Aandrangs incontinentie kan ook lichamelijke oorzaken hebben zoals neurologische aandoeningen en afwijkingen in de stofwisseling, zoals bijv. suikerziekte.
Aandrangs incontinentie kan ook verband houden met een urineweg infectie die met antibiotica kan worden genezen.
Een andere oorzaak kan zijn de verminderde hoeveelheid aan vrouwelijke geslachtshormonen na de menopauze. 

Druppel incontinentie
Deze vorm van incontinentie komt vooral op oudere leeftijd voor en meer bij mannen dan bij vrouwen. Bij mannen zijn meestal prostaat problemen de oorzaak. De prostaat kan vergroot zijn door de ontwikkeling van nieuw weefsel (adenoom). Dit weefsel is goedaardig, maar kan de plasbuis afknellen zodat de urine zich ophoopt in de blaas en alleen nog druppelsgewijs naar buiten kan lopen. Ook een ontsteking aan de prostaat kan ditzelfde probleem geven. Prostaatkanker hoeft geen belemmering van de urinestroom op te leveren.
Het is ook mogelijk, zowel bij mannen als bij vrouwen, dat het sluitmechanisme van de blaas niet goed functioneert, waardoor deze steeds een beetje open blijft staan. Ook dan kan urine druppelsgewijs naar buiten lopen. 

Verlamming van de sluitspieren
Het is mogelijk dat het gehele proces van continentie verstoord wordt door neurologische afwijkingen. In dit geval worden signalen van zenuwen die de blaas en sluitspieren besturen, niet goed meer doorgegeven. Deze stoornissen kunnen voorkomen bij aandoeningen van het ruggemerg (dwarslaesie of spina bifida). Ook kunnen stoornissen optreden in het geval van suikerziekte, of na een operatie aan de blaas waarbij een zenuw beschadigd kan zijn geraakt. 

Bron:  http://www.incontinentie.net/